Historia lnu sięga korzeniami neolitu, czyli VIII tysiąclecia przed naszą erą. Wówczas lniane włókna służyły jako nici do zszywania skór lub jako sznurek, później nauczono się tkać materiały. Z czasem starożytni osiągnęli w tym prawdziwe mistrzostwo, kładąc podwaliny pod rozwój włókiennictwa. Próbki ich kunsztu można podziwiać m.i.n. w muzeum w Kairze, wśród eksponatów znalezionych w grobowcu faraona Tutanchamona. Oczywiście przywilej noszenia najdelikatniejszych lnianych ubrań zarezerwowany był wyłącznie dla władców i kapłanów, niżej urodzeni musieli zadowolić się materiałem gorszej jakości.Z lnu wykonywano nie tylko odzież, także żagle, okrycia mebli, a nawet chustki do nosa.
Len dziś być może kojarzy się tylko ze zgrzebnym wystrojem wiejskiej chaty, nic bardziej błędnego. Daleko mu do monotonii. Obecnie cieszy oko całą barw i kolorów. Z lnu powstaje elegancka odzież, bielizna, pościel, zasłony,obrusy, kosmetyki i wiele wiele innych. Ja też postanowiłam poeksperymentować. Lniana zazdrostka z koronkową wstawką zrobioną na szydełku z nici bawełnianych niech będzie ozdobą Twojej kuchni. Zainteresowanych taką zazdrostką lub z innym wzorem proszę o kontakt na adres email lea42@wp.pl. Informacje na temat lnu zaczerpnięte z http://len.com.pl/.
Cieszę się, że wciąż mnie odwiedzacie. Szydełko po fotografii to moja ogromna pasja, ale na dzień dzisiejszy częściej śpię z szydełkiem niż z aparatem, gorzej, zaczyna to być jednostką chorobową, z szydełkiem się nie rozstaję, a powinno być odwrotnie, to aparat powinnam nosić non stop przy sobie hihi. Osoby szydełkujące na pewno to rozumieją. Pozdrawiam odwiedzających. Miłego tygodnia i po ostatnim ochłodzeniu dużo ciepła i słońca. Ghia
Zaprzyjaźniam się jak większość tutaj z maszyną do szycia. Odkąd pamiętam zawsze miałam słabość do wymyślnych firanek-zazdrostek na kuchennych oknach. Często też gapię się w okna jeśli taką spotkam, podglądam jeśli zrobiona na szydełku i zachwycam się. Pamiętam bardzo dawno temu, jak jeszcze sama nie umiałam zbyt dobrze robić na szydełku na ulicy Koszarowej w miasteczku, w którym mieszkam było mieszkanko i każde okno miało cudowne szydełkowe firanki. Pamiętam, że bardzo długo chodziłam pod tymi oknami bojąc się, ze ktoś mnie zauważy i wstydu się najem. Najpierw sama szukałam kogoś kto by mi takie zrobił, ale nie znalazłam więc pomyślałam, że po pierwsze z pewnością to drogi interes, a po drugie, że sama się mogę nauczyć i zrobić sobie taką kuchenną zazdrostkę. I tak się zaczęła moja miłość do szydełkowych wystrojów okien. Pierwszą firankę oddałam, zrobioną w gąski, była taka śmieszna i nieporadna, kolejne były już lepsze bynajmniej nie szerokie u dołu, jak ta pierwsza, pewnie sama nie wiedziałam, że dodaję oczka. Ta firanka to połączenie lnu, szydełkowej koronki i koronki bawełnianej, efekt jak widzicie, może nie żadne cudo, ale ja jestem zadowolona. Cieszę się, że moja maszyna i ja dogadujemy się. Pozdrawiam odwiedzających mój kącik :)
